Nederland vanaf 1963
De familie Ponjee
Ik ben John Ponjee en opgegroeid in mijn geliefde Bergen Limburg dichtbij de rivier de Maas, waar ik altijd zou blijven wonen en werken, dat dacht ik tenminste toen ik nog jong was!
Nederland is een prachtig land en ook wel de lage landen genoemd met een trots koningshuis oranje Nassau!
Ik heb Nederland beter leren kennen toen ik er niet meer woonde, door samen met mijn kinderen elk jaar op vakantie kris kras door dit mooie interessante land te reizen.
Mijn vader en moeder zijn helaas overleden en laten 15 kinderen achter waarvan ik de 14de ben!
Samen met aangetrouwden, neven en nichten zijn we nu ongeveer met 108 personen! Geen gemakkelijke taak om zoveel kinderen op te voeden, te verzorgen en te managen en vooral vlak na de tweede wereldoorlog met een schaarste aan geld.
Mijn vader moest onderduiken tijdens de tweede wereldoorlog en kwam bij de Canadezen terecht waar hij ook een beetje geld verdiende met de verkoop van condooms. Dus hij wist wel dat ze bestonden!
Mijn ouders waren echte harde werkers en doorzetters en met hun gebeden hebben we nu een prachtige familie. Hun verdienste!
Altijd met veel mensen ‘s morgens, ‘s middags en ‘s avonds aan tafel!
Zonder wasmachine, vaatwasmachine en andere huishoudelijke apparaten die toen nog niet voorhanden waren! Petje af voor mijn lieve moeder.
Ik heb mijn vader en moeder nooit horen ruzie maken.
Mijn moeder vertelde dat ze voor het slapen gaan altijd vrede sloten, de problemen en onenigheden bespraken om zo de volgende dag met een schone lei de nieuwe dag te kunnen beginnen, wijze woorden, zou ik zeggen.
Mijn vader ging tijdens zijn pensioen vaak vissen aan de Maas en mijn moeder vond eindelijk de tijd om op haar 50e verjaardag het zwemdiploma A nog te behalen. Het zangkoor, daar is mijn moeder het hele leven bij geweest en samen met pap poetsten ze op maandags de kerk.
Na de Hoogmis op zondagmorgen, samen eten, kaarten en naar het voetballen toe, dat waren de meest mooie momenten van de zondag.
Ondanks mijn mooie, maar helaas te korte tijd samen met mijn ouders, ben ik nu een krachtig man omdat krachtige ouders mij hebben opgevoed met liefde, waardering, respect en me hebben geleerd de eenvoud te koesteren tegenover andere mensen.
Ik heb dus 8 zussen en 6 broers, samen vierden wij 1.000 jaar op 26 juli 2021 om 12h03’00”! Dit is dus zo uitgerekend!
Op deze dag presenteerden wij een heus boek in het Nederlands ‘Ponjee 1.000 jaar’ met al onze verhalen voor onze ongeveer 108 neven en nichten en voor wie geïnteresseerd is. Mijn zus Mia, de zevende van het gezin, heeft onze verhalen in het prachtige uniek boek 1.000 jaar Ponjee opgeschreven met daarbij de relevante foto’s. Mijn dank daarvoor.
Het mooie is dat de verhalen in dit boek rond 1950 beginnen met Leo de eerste van de 15 en eindigend met de laatste van de 15 Martin, geboren in1965!
Door het lezen van al deze verhalen van mijn broers en zussen wordt er een tijdlijn geschetset vanaf de tweede wereldoorlog, gewoon fantastisch toch!
Dus houd ik het bij een korte beschrijving in deze biografie betreft mijn broers en zussen en de andere episodes in mijn leven.
Bergen Limburg, mijn dorpje aan de Maas waar ik ben opgegroeid
Elke dag konden wij buiten gaan spelen en op straat allerlei balspellen doen en natuurlijk voetballen. In de bosjes hutten bouwen of onder de grond of in bomen of tussen het struikgewas. Vlotten bouwen voor op de Maas en vissen vangen, schoonmaken, vuurtje erbij en opeten.
Zo eenvoudig was dat toen!
Op vakantie ging ik 1 keer met mijn zus en nog een onvergetelijke vakantie met mijn ouders, samen met ongeveer dertig familieleden in de jaren 70 naar Lugano in Zwitserland. Een gezinsleven met mijn ouders waar de eenvoud, standvastigheid en solidariteit in ons leven centraal stonden. Dit maakte onderdeel uit van een Ponjee en zie dit in mijn verdere leven als een stukje degelijkheid en kwaliteit. In het rooms katholieke Noord Limburg waren de Heilige feesten en tradities een heus vertier en het weersziens van alle broers en zussen was dan erg leuk. Samen met mijn 6 broers en 8 zussen was het een gezellige en leuke tijd maar beschrijf dit uitgebreid in het boek van 1.000 jaar Ponjee.
Mijn korte boerenleven, toen ik nog jong was, was voor mij indrukwekkend en onvergetelijk! Gelukkig hielden wij genoeg grondgebied over na het afbreken van de stal. Dus kon ik verder met het verzorgen van de stier, mijn pony Floris (een cadeau van mijn vader), de Amerikaanse bok Flikky, eenden, konijnen en 2 katten, Suske en Wiske. Suske kreeg een jong katje wat niet normaal liep maar huppelde als een konijn! Zou toch niet het konijnen hok hebben bezocht… of …?
Bij de voetbalclub RKVV Montagnards was ik lid vanaf mijn negende jaar totdat ik naar Italië ging. (had 94 keer gescoord). Montagnards als voetbalclub was zeer zeker een belangrijke sociale factor in mijn leven. Vele grappige momenten hebben wij natuurlijk meegemaakt. Op een zaalvoetbaltoernooi John K. en de dames van de voetballers kozen mijn benen als de mooiste van allemaal. Jeetje om je kapot te schamen … maar ik won er bier mee, eind goed, al goed! Ik werd een keer penaltykoning in een weekendje penalty’s nemen, gewoon binnenkant voet en hard in de rechterhoek want ik was rechts (en links)! Klaar!
Op mijn 26ste ben ik ook gaan hardlopen en liep na 9 weken voorbereiding de marathon van Amsterdam in 3h22′ en vlak daarna de halve marathon van Tegelen in 1h22′. Met een heus atletiekschema van mijn persoonlijke trainer Carolus liep ik na hard trainen in Italië de 800 meter in 2’12” en de 10.000 meter in 35′ dat waren mijn beste resultaten ooit.
Mijn school- en werkervaring is redelijk divers
Na de vijfjarige MAVO opleiding (was zo leuk dat ik het derde jaar nog eens overgedaan heb!), volgde ik de Middelbare Tuinbouwschool te Venlo. Ik koos voor de B richting, de praktijkvariant met veel stages op vele verschillende groente- en bloemenbedrijven. Ook werd ik lid van de vrijwillige brandweer te Bergen, een pittige opleiding.
Na gedane hulpverlening werd vaak nageblust in de kantine! Ik heb gewerkt op meerdere groente- en bloemenbedrijven. Maar omdat ik meer kon verdienen met stukadoors werk heb ik dat opgepakt. Later werkzaam geweest voor het security bedrijf Intergarde.
Italie 1989
Mijn werk en de vele prachtige reizen
Nadat ik op een interail treinreis, mijn inmiddels ex vrouw heb leren kennen, trouwden wij in Italië op een warme septemberdag in 1989 en de huwlijksreis ging naar Malta. We kregen 3 kinderen: Micol, Jonathan en Alexandra, natuurlijk voor altijd onze trots.
Jaarlijks organiseren drie familieleden een familiedag in de zomer waar wij meestal ook bij waren. Dat was de beste manier om onze eerste generatie van neven en nichten te leren kennen.
Daarover meer in mijn biografie, echter de uitspraak van onze achternaam zal ons het hele leven blijven achtervolgen!
Zie hier wat ons vaak overkomt als er bijvoorbeeld een Koerier voor de deur staat;
K: Naam?
Ik: John
K: Giovanni???
Ik: Jaja, is goed zo
K: Achternaam?
Ik: PONJEE, P-O-N …
K: P-O-G-N-E?
Ik: Ja ok
K: Ah mooi … dat was makkelijker als ik gedacht had!
In Italië kwam ik terecht op de groente en fruitmarkt waar ik na 2 jaren een eigen bedrijf startte om Italiaanse groente en fruit te exporteren naar meerdere landen in Europa maar voornamelijk naar Duitsland.
Ik kende Duitsland als mijn broekzak omdat ik, op de meeste grootmarkten ben geweest om klanten te verwerven.
Het was fijn om met Duitse klanten samen te werken ook al wonnen ze de finale op het wereldkampioenschap voetbal in 1974 van ons Nederlanders! Pffffff!
Later importeerde ik ook biologische bananen van de Dominicaanse republiek en Ecuador en kwam in contact met de FairTrade projecten met biologische bananen.
Begrijpelijk dat het werk mij veel heeft laten reizen en zodoende veel van Italië en andere landen heb mogen zien.
Ondertussen had ik tijd om een Italiaanse dameskleding winkel in Nederland te openen en wat later de verkoop van keramische messen in Lombardije.
Door te verkopen op de verschillende markten kwam ik natuurlijk op vele leuke plaatsen terecht in het noorden van Italië.
Door het uitoefenen van verschillende beroepen kon ik veel reizen en heb daardoor vele plaatsen in dit mooie Italie en andere landen kunnen bezoeken.
Ik heb elke regio in italie kunnen bezoeken en heb kunnen genieten van de prachtige ouderwetse dorpjes, van de ‘italiaanse keuken’ gepresenteerd in duizenden verschillende manieren met uitstekende wijnsoorten.
In elke regio kan men wijn verbouwen wat betekend dat Italie een van de enigste landen is ter wereld voor een perfect druiven klimaat.
De eilanden zoals Sicilie, Sardegna, Elba en Ischia zijn de moeite waard om deze te bezoeken en om te gaan relaxen.
Ik vond mijn tuinders en leveranciers voor de appels in Trentino, Merano, ik ging naar Veneto om de tomaten, radicchio in Chioggia, in Emilia Romagna voor fruit zoals pruimen, perziken, peren, kiwi’s, in Abruzzo voor escarole, in Puglia voor peterselie, kersen uit het Rutigliano-gebied , Gallatine-aardappelen, biologische sinaasappels van mevrouw Monica op Sicilië, Pacchino-tomaten en niet te vergeten de andere citrusvruchten, sinaasappels en mandarijnen in Calabrië, aardbeien in Battipaglia en uien in Eboli bosuien, frisee en bloemkool, in het Latina koolrabi, radijs, rapen, in Toscaanse spinazie, in Ligurië dille, wilde rucola, in Piemonte uiteraard kiwi’s, op Sardinië in Pula costuluto tomaten, in Lombardije groenten in het algemeen. De eerste druivenoogsten voor de handel beginnen op Sicilië en daarna volgt Puglia. Italië heeft een TOP productie van groenten en fruit, de aarde, de zon en het water en het perfecte klimaat in het algemeen vormen de basis en garantie voor een uitstekend product. Vele reizen die 14 jaar hebben geduurd in dit prachtige land. Ik voel me bevoorrecht.
Voor het werk werd ik uitgenodigd door het ministerie van landbouw in Tunesie. Het was een aangename en interessante reis waarin ik meerdere bedrijven van groente, fruit en vis bezocht. Aan tafel zaten ’s avonds twee vrouwen, een vrouw met een hoofdoek en de andere vrouw, ook gelovig, maar droeg geen hoofddoek en beiden gingen ze naar dezelfde universiteit. Zo makkelijk kan het zijn! Het waren fijne en gemoedelijke dagen.
In Turkije heb ik met Ester Istanbul kunnen bezichtigen, een stad die nooit ‘slaapt’. Een prachtige ervaring met bezoeken aan de Bazar en de blauwe moskee. In de moskee was geen vlieg te bekennen en vroeg dus hoe dat kon. De man vertelde mij dat het witte van een struisvogel ei gemengd wordt met de verf. Dit heb ik dus thuis onder het afdak uitgeprobeerd, misschien heb ik het achteraf verkeerd verstaan, heb nooit zoveel vliegen gehad!
Na Istanbul naar Antalya en voor het werk naar Mersin, een grote haven die levensmiddelen levert aan het Midden oosten.
In Spagna te Barcellona heb ik de grootmarkt van groente en fruit bezocht en genoot ik van de prachtige en rustige stad van Johan Cruyff.
In de tussentijd had ook mijn broer Martin mooie en interessante verhalen te vertellen over zijn jaarlijkse reizen naar Japan en China om ‘bonsaii’ te kopen.
Duitsland was met al zijn grootmarkten het belangrijkste afzet gebied voor export van groente en fruit vanaf Italie. Ik heb daar de meeste plaatsen bezocht met de auto vanaf Milaan om te beginnen in Karlsruhe, Saarbrucken, Mainz, Mannheim, Frankfurt, Koblenz, Bonn, Koln, Essen, Duisburg, Dusseldorf, Dortmund, Münster, Bielefeld, Hannover, Bremen, Hamburg, Berlijn (en niet alleen voor het werk, een prachtige stad om te bezichtigen) Leipzig, Dresden, Nurnberg, Stuttgart en via Schwenningen en Schaffhausen weer terug naar Milaan via Zwitserland.
Om de meeste grootmarkten in deze plaatsen groente en fruit te leveren kreeg ik hulp van mijn grote vriend Willem, onmisbaar als transporteur en vertrouwensman voor de logistiek. Hij hielp mij in de nachturen dat de vrachtauto’s altijd op tijd aankwamen op de eindbestemmingen. Elke vrachtauto had tenminste 2 tot 4 losadressen. De kwaliteit van de groente & fruit en de stipte leveringen waren de belangrijkste voorwaardes voor iedere levering. Willem kwam van Harlingen en daar had ik een kantoor voor het geval dat ik in Nederland was in die prachtige stad. Meerdere keren ben ik de eilanden Vlieland, Texel en Ameland gaan bezoeken.
Duitsland een groot en goed verzorgd land met mooie kulturen en gewoontes. Al deze reizen met de auto op de oude manier zonder navigator maar met verscillende landkaarten en verschillende munteenheden daar ik voor de intreding van de Euro reisde in 1992. Ik begrijp het nog niet helemaal maar voor de intreding van de Euro was 1 + 1 = 2 nadien was 1 + 1 = 3 …
Voor de meeste gezinnen was en is het moeilijk het einde van de maand te halen! Diep treurig!
Ik kon mijn klanten bezoeken vaak makkelijk combineren als vakantie reizen zoals naar Denemarken en Noorwegen, spectakel betreft de natuur. En zo kwam ik terecht in het noorse Bergen, zoals mijn dorpje in Nederland heet.
De reizen in Ierland en Schotland was super mooi, met een gehuurde auto aan de verkeerde kant rijden. Jeetje dat viel niet mee! De natuur is rondom je en als je een keer kunt gaan zou ik het zeker aanraden. In Edinburgh was het de dagen van de muziek en bezocht dhet concert van de amerikaanse zangeres Santigold.
In England kwam ik vaker voor plezier en een conferentie van de Fairtrade Labelling Organization (FLO) in London. In Manchester ging ik om italiaanse produkten aan te bieden en Biologische bananen.
In Frankrijk, Zwitserland en Oostenrijk ben ik meerdere keren geweest met de auto om klanten te bezoeken en heb daar ook veel mooie plaatsen kunnen bezichtigen. Kamperen op Corsica was natuurlijk grandioos.
Ik kende Belgie op mijn broekzak daar ik mijn vriend hielp om bevroren vis te leveren aan alle wok restauranten in Belgie! Mijn verkoop van gemixte Italiaanse producten verminderde en besloot om voor een tijdje in België te gaan wonen. Vanaf Turnhout probeerde ik Belgische, Duitse en Nederlandse klanten te verwerven voor de groente- en fruithandel, wat helaas niet is gelukt!
In dit prachtig stadje met veel kroegen en life muziek begon ik in 2013, op 50 jarige leeftijd gitaarles te nemen. Dit blijkt later het begin van mijn avontuur in de muziekwereld!
In een korte periode tussen Turnhout en Suriname woonde ik nog een jaar bij mijn lieve vrienden Johan en Silvia met kids op hun camping te St. Hubert (Brabant). Trouwe super fans van de de muziek band Marillion die ze op de voet volgen.
Effe nog bij Mia en Ton gewoond op hun prachtig verbouwde boerderij en toen richting Suriname.
Ik kan mijzelf alleen maar gelukkig prijzen want mijn werk heeft mij naar veel mooie plaatsen geleid en heb zodoende vele mensen mogen ontmoeten.
